Gelukzoekers, op zoek naar waarachtig geluk

Op mijn bureau ligt het Boekblad van deze week, met daarin een artikel over 'het boekenvak en de vluchtelingencrisis'. In dat artikel aandacht voor verschillende uitgevers die met actuele uitgaven aandacht besteden aan het grote of het individuele vluchtelingverhaal. Onze uitgave, Gelukzoeker, ontbreekt in het overzicht, hoewel die qua verkoopcijfers zeker een plaatsje in het geheel verdiend had.
Mijn gedachten dwalen af naar de oorsprong van dit boek, ergens eind 2011. Ik hoor Gor Khatchikyan spreken tijdens een lezing en besef: deze jongen moet gaan schrijven. Meteen na de lezing loop ik op hem af en zeg ik hem: 'Er al eens aan gedacht je verhaal aan papier toe te vertrouwen?' Hij blijkt al een tijdje met het idee te spelen en we maken een eerste afspraak. Hij vertelt zijn verhaal en we beseffen des te meer: dit moet verteld worden! We zitten dan nog voor Premier Gezocht in 2012.
Door omstandigheden kon zijn boek er pas komen in het najaar van 2015. Die timing bleek perfect. Uitgeversgeluk noem ik dat. Of, om de woorden van Cruijff te gebruiken, maar dan andersom: 'elk nadeel (de vluchtelingencrisis) heb z'n voordeel (deze timing)'.
Het is ook wrang, dat de boodschap zo actueel is. Maar als uitgever ben ik dankbaar. Bij De Barbaar geloven we in Passie en in echt Leven. Gor is een auteur naar ons hart, met een verhaal dat van dat leven bruist. En een verhaal dat laat zien dat je met Passie uit de meest uitzichtloze situaties nieuwe hoop geboren kunt zien worden. We kunnen van alles vinden van de vluchtelingencrisis en vooral gevaren zien. Maar we kunnen er ook voor kiezen om zowel voor de vluchtende als voor onszelf nieuwe hoop te realiseren. Ja. Realiseren. Hoop is mooi. Maar hoop moet gerealiseerd worden om meer te zijn dan een illusie. En daar is Passie voor nodig. Vastberadenheid. Geen passiviteit. Gelukzoekers kunnen gelukbrengers zijn. Net als Gor.